ستاره طارق چیست؟

ستاره ی طارق و زمانه ظهور

معرفی ستاره طارق

«طارق» از نظر لغت به معناى کوبیدن، و از ماده «طرق» گرفته شده هست. ولهذا به آلت کوبیدن یعنى چکش «مطرقه» گفته مى شود.

آیا می دانید ستاره طارق طارق چیست؟

در احادیث و روایاتی از عصر ظهور، دیده شدن ستاره ای دنباله دار در آسمان، مکرر ذکر شده هست. ظهور این ستاره دنباله دار در ادیان دیگر هم آمده و نشانه ای برای آخرت هست.

معنای «طارق» در سوره مبارکه طارق چیست؟

طارق از ماده “طرق” به معناى کوبیدن هست، و راه را از این سمت “راه” گویند که با پاى رهروان کوبیده مى شود.

از آن جا که درهاى منزل ها را به هنگام شب مى بندند، و فردی شب داخل مى شود مجبور هست در را بکوبد، به اشخاصى که در شب داخل مى شوند “طارق” می گویند.

وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿١﴾ وَ مَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿٢﴾ النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿٣﴾.

سوگند به آسمان و کوبنده ی شب ﴿١﴾  و تو نمی دانی کوبنده شب چیست ﴿٢﴾ آن ستاره ی شکافنده هست که پیش می رود ﴿٣﴾.

در احادیث هست که طارق همان ستاره ی قبل از ظهور هست. خداوند می فرماید شما چه دانید که طارق چیست؟ ستاره ای که می شکافد و جلو می رود. چرا خداوند از لفظ ستاره ای که تکان می کند استفاده کرده هست و کدام ستاره هست که شایستگی حرکتی با این سرعت را داشته و تاریکی را می شکافد و جلو می رود؟ خداوند چه عجیب انسانی که مدعی علم هست را به سخره می گیرد و نادانی انسان نسبت به این جرم آسمانی را به رخ آن می کشد.

یکی از این نمونه های اعجاب انگیز قرآن، در سوره طارق هست؛ خداوند در این سوره از طارق و نجم ثاقب سخن می‎گوید؛ در این آیات خداوند به پیامبر می‎فرماید که آیا می‏دانی که طارق چیست؟ همان ستارگان ثاقب؛ در اینجا باید این دو جمله به خوبی معنی شود.

او گفت: طارق نام فاعل از ماده طرق هست که به معنی کوبیدن هست؛ همچنین به راه نیز طارق می‎ گویند چون باید راه را کوبید رو راه رفت؛ به کسی نیز که آخرشب با کوبیدن در داخل می‎شود نیز طارق می‎ گویند.

واژه دوم، ثاقب هست که از ریشه ثقب به معنی برافروخته شدن و سوراخ کردن و نفوذ کردن هست؛ یک سری ستارگان بینهایت عجیبی به نام ستارگان نوترونی داریم که جرم آنها بیش از 5 مساوی خورشید هست که در پایان عصر خود منقبض می‎شوند و به 20 کیلومتر می‌رسند و با چگالی که پیدا می‎کنند به قدری فشرده می‎شوند که وزن یک سانتیمتر مکعب آنها 100 میلیون پیکر هست.

این ستارگان با سرعت بینهایت شدیدی گرد خود می چرخند و این گردش را 700 بار درثانیه ادامه می دهند؛ این ستارگان به قدری سنگین هستند که به هر جرمی که برخورد کنند آن را سوراخ می کنند و از آن خارج می شوند و با تلسکوپ های رادیویی که صدای آنها را می شوند این ستارگان صدای کوبش را از خود صادر می کنند؛ از آشکار این آیه چنین بر می آید که این ستارگان همین ستارگان نوترونی هستند.

ستاره طارق چیست ؟

قرآن در سوره ی طارق “طارق” را تشریح کرده، مى گوید: “این مسافر شبانه، همان ستاره درخشانى هست که در آسمان آشکار مى شود و به قدرى بلند هست که گویى مى خواهد سقف آسمان را سوراخ کند، و نورش به قدرى خیره کننده هست که تاریکی ها را از بین می برد و به درون چشم آدمى نفوذ مى کند. (توجه داشته باشید که “ثاقب” از ماده “ثقب” به معناى سوراخ کردن هست).

تفسیرهاى متعددى در این که آیا قصد ستاره معینى هست مشابه “ستاره ثریا” (از نظر بلندى و دورى در آسمان)، یا ستاره زحل، یا زهره یا شُهب (از نظر روشنایى خیره کننده)، یا اشاره به همه ستارگان آسمان هست؛ آمده هست اما با توجه به این که در آیات بعد آن را به “نجم ثاقب” (ستاره نفوذ کننده) تشریح کرده هست، مشخص مى شود قصد هر ستاره اى نیست، بلکه ستارگان درخشانى هست که نور آنها پرده هاى تاریکی را مى شکافد و در چشم آدمى نفوذ مى کند. در بعضى از روایات “النَّجْمُ الثَّاقِبُ” به ستاره “زحل” تشریح شده هست که از سیارات منظومه شمسى و بینهایت پرفروغ و نورانى تر هست.

«طارق» از نظر لغت به معناى کوبیدن، و از مادّه «طرق» گرفته شده هست. ولهذا به آلت کوبیدن یعنى چکش «مطرقه» گفته مى شود.

عرب ها به فردی که شبانه درب منزل اى را بکوبد طارق مى گویند. به این دلیل حضرت على (ع) در خطبه 224 نهج البلاغه مى فرماید:

«وَأَعْجَبُ مِنْ ذلِکَ طارِقٌ طَرَقَنا بِمَلْفُوفَة فی وِعائِها; و از این پیشامد (قصه عقیل و آهن گداخته شده) حیرت آورتر این که شب هنگام کسى به بازدید ما آمد و ظرفى سرپوشیده از حلوا داشت».

و امّا قصد از طارق در آیه شریفه، همان گونه که در آیه بعد آمده «نجم ثاقب» هست. نجم ثاقب ستاره درخشانى هست که نورش در چشم انسان نفوذ کرده، و تا اعماق وجودش پیش مى رود.

ستاره ی طارق در قرآن

مرحوم طبرسى (رحمه الله) در مورد اینکه: نجم ثاقب کدام ستاره هست؟ چهار احتمال از دانشمندان و مفسران نقل کرده هست:

1. قصد از طارق (نجم ثاقب) هر ستاره درخشانى هست که در آسمان مى درخشد. بر اساس این تشریح خداوند متعال نه به یک ستاره، بلکه به پایان ستارگانى که درخشش خاصى دارند سوگند یاد کرده هست. چرا که عظمت این ستارگان براى بشر محسوس تر هست.

2. قصد ستاره زحل هست، زیرا ستاره زحل دورترین، بالاترین و مرتفع ترین ستاره منظومه شمسى هست، که با چشم دیده مى شود. پس از آن اورانوس، نپتون و پلوتون کشف شده هست. هر چند این ستاره هاى سه گانه با چشم غیر مسلح دیده نمى شوند. و اخیراً پلوتون را از جمع منظومه شمسى خارج کرده اند، زیرا حجم کافى یک سیاره را ندارد، بلکه سنگ سرگردانى هست که در منظومه شمسى وجود دارد.

دومین علتى که سیاره زحل را طارق تشریح کرده اند این هست که این ستاره ویژگى خاصى دارد که هنوز دانشمندان پرده از راز آن برنداشته اند. و اینکه حلقه هایى در اطراف زحل دیده مى شود که با دوری، مسطح و عریض هستند، و دور زحل مى چرخد. آیا این حلقه هایی که اطراف زحل می چرخند قطعات یخ هستند یا قطعه هایى از یک سیاره از هم پاشیده هست که قبلا بر دور خورشید مى چرخیده، یا چیز دیگرى هست؟

به هر حال این دو ویژگى سبب درخشش خاص ستاره زحل شده، و خداوند متعال به آن قسم خورده هست.

3. سومین احتمال اینکه قصد از طارق ستاره ثریاست. این ستاره خارج از منظومه شمسى، و جزء ستارگان تغییرناپذیر در دور دست کهکشان راه شیرى هست. دوری این ستاره با ماه به قدرى زیاد هست که براى شرح دورى یک چیز به آن اشاره می کنند، تا آنجا که گاهی آن را انتهاى جهان خوانده اند، و لذا براى شرح پایان دانا هستى جمله «ز ثرى تا به ثریا» به کار گرفته مى شود.

4. قصد از «نجم ثاقب» کره ماه هست که یکى از ستارگان درخشان نزدیک به ما هست. ماه ستاره ی کوچکى هست، اما چون دوری آن با ما کم هست، آن را بزرگ مى بینیم.

از بین تفسیرهاى چهارگانه مناسب ترین تشریح، تشریح اوّل هست. که حاوی سه احتمال دیگر هم مى شود، و علاوه بر آن هر ستاره درخشانى را در بر مى گیرد.